Eerste weken

Lieve allemaal,
Als allereerst wil ik iedereen even bedanken voor alle leuke en lieve reacties op mijn reisverslagen. Mijn excuses dat ik er niet op antwoord, ik zal dit wel proberen te gaan doen maar ik heb het nogal druk. Dit wil niet zeggen dat ik het niet heel leuk vind om jullie reacties te lezen:)
Deze keer een wat langer verslag dus ik heb het in kopjes onder verdeeld.

Oxford & campus

De campus van Miami University ligt aan de rand van Oxford. Het zijn eigenlijk gewoon straten parallel aan elkaar en een boel andere straten die hier weer allemaal keurig haaks op staan. Als je dus in de auto rijdt zul je nooit een bocht in de weg hebben.
Verdeeld over de campus staan een heleboel residence halls, eetgelegenheden en gebouwen met lokalen. Hiernaast zijn er ook allerlei “losse” gebouwen, zoals de rec-center, Miami health Center, bookstore, allerlei kleine supermarkten en nog veel meer. In de residence halls wonen alle freshman (eerste jaars) en de sophomore (tweede jaars) studenten. Hierin woont iedereen met z’n tweeën op een kamer. Verder is er ongeveer per 15 kamers een RA (residence assistant). Dit is iemand die een beetje orde houdt en waar je heen kan als je vragen hebt. De juniors en seniors, de derde en vierde jaars, mogen ook off-campus wonen en doen dat ook vaak. Dit gebeurt vooral vanuit financiële redenen, het is namelijk goedkoper om off-campus te wonen. Off-campus betekent dat je in een huis of appartement woont wat niet op de campus staat. Je bent dan wel vaak wat verder verwijderd van de campus, maar er gaan een heleboel bussen waar studenten gratis gebruik van kunnen maken en de gemiddelde student heeft hier wel een auto. Met betrekking tot alle losse gebouwen, meestal heeft ieder onderwijsdiscipline zijn eigen gebouw, dus er is een psychologie gebouw, bouwkunde gebouw enz. Alle losse gebouwen spreken verder voor zich neem ik aan. Wat hier heel mooi is, is de rec-center. Hierin zijn drie basketbalcourts, een indoor voetbalveld, een indoor atletiekbaan, een squashzaal , twee zwembaden, een zwembad met van die enorm hoge duikplanken en je kan er fitnessen. Het mooie is dat dit allemaal gratis toegankelijk is voor studenten. Ook kan je gratis een basketbal of voetbal huren bij de receptie.
Om even een indruk te geven waar ik zoal heen moet lopen en wat de afstanden zijn.
Ik heb al mijn vakken in het psychologie gebouw, dit is voor mij gelukkig heel dichtbij, 3 minuutjes lopen. Verder is er een dining hall op ongeveer 5 minuten lopen. De Rec-center is helaas wat verder weg, ongeveer een klein kwartiertje lopen. Ik moet bijna naar de andere kant van de campus.

Eten

Ik heb een tegoed van 1500 dollar en hiervan betaal ik mijn eten. Dit klinkt misschien heel veel, maar als je bedenkt dat ik hier 16 weken eten van moet halen valt het wel mee. Een dining hall is de goedkoopste plek om eten te halen. Een dining hall is gewoon een buffet zegmaar. Er staat een heleboel eten klaar, en je mag zoveel eten en pakken als je wil. Ik zeg die twee bewust los van elkaar want ik heb het idee dat het de gewoonte is om gewoon te veel eten te pakken en alles wat je niet op eet laat je staan. Nouja, laten staan, het is wel de bedoeling dat je na het eten je dienblad met borden etc op een afruimband zet.
Bij het ontbijt zijn er vaak muffins, bagels, een heleboel verschillende cornflakes, scrambled eggs, gebakken aardappeltjes, worstjes, fruit en ik weet vergeet vast nog een heleboel. Bij het avond eten hebben ze allerlei koude groenten, warme groenten, vlees en soms vis. Spaghetti en tomatensaus met gehakt is er altijd, de rest van het menu wisselt nogal. De lunch is vaak een combinatie van het ontbijt en het warme eten van de avond. Het eten is niet slecht, maar ook zeker niet goed. Ik had het slechter verwacht. Ik eet vaak gewoon sla (daar kan je niks fout aan doen), met vaak nog wat paprika, olijven, rozijnen, komkommer en dressing. Dit omdat ik wel graag gezond wil eten en de warme groenten zijn vaak niet lekker, te lang gekookt, of iets anders. Naast de sla eet ik dan vaak of pasta met de tomaten gehakt saus, of als ze iets anders lekkers hebben, eet ik dat. Fruit is er gelukkig ook. Helaas hebben ze vooral veel fruit uit blik, jeweetwel, die perziken, peren, ananas etc op siroop. Gelukkig zijn er ook gewoon appels, bananen en sinaasappels. Ik weet alleen niet wat ze hier met die appels doen, maar die zijn gewoon echt niet te eten, alsof je een hap meel neemt. Verder is er ook een softijsmachine, waar ik veelvuldig gebruik van maak.
Naast deze dining halls zijn er ook iets betere eetgelegenheden. Hier betaal je alleen meer. En omdat ik er maar een tegoed heb van 1500 dollar, red ik het niet om het hele semester daar te eten. Voor dus onbeperkt schransen in een dining hall (eten of dineren kun je het namelijk niet echt noemen) betaal ik nog geen 6 dollar voor avondeten en nog geen 4 dollar voor ontbijt en 5 dollar voor lunch. Je kan op ma-vr van 07:30-10:00 ontbijt halen, van 11:00-14:00 lunch en avond eten van 17:00-20:00. In het weekend is er alleen maar lunch van 11:00-13:00 en avond eten van 17:00-19:00. Voor de snelle rekenaars onder ons is dat dus 94 dollar per week. Ik zit hier 14 weken (Met springbreak, de vakantie, ben ik er namelijk niet) dus zo heel veel speling heb ik niet. Ik heb laatst geluncht in een wat betere plek, hier was ik 14 dollar kwijt voor mijn lunch alleen. Het was inderdaad een stuk lekkerder, maar dus wel heel veel duurder. Verder is er ook nog “uptown”. Hier zijn vooral heel veel restaurantjes en kroegjes, barretjes en uitgaansgelegenheden. Hier moet je alleen cash betalen, ik kan daar geen gebruik maken van mijn mealplan. Dus zo heel vaak ga ik niet uit eten. Uptown is voor mij ongeveer 10 minuten lopen, dus ook prima te doen.

Vakken

Toen ik nog in Nederland was heb ik me al geregistreerd voor al mijn vakken die ik zou gaan volgen. Ik was met een paar wel heel blij en een paar had ik eigenlijk m’n vraagtekens bij. Gelukkig toen ik hier aankwam kon ik me nog registreren voor een vak wat me heel leuk leek. Ik stond toen ingeschreven voor zes vakken. Maar na de eerste week van lessen heb ik besloten om er twee te laten vallen. De vier die ik nu heb vind ik allemaal heel leuk en interessant, dus ik ben blij dat dat allemaal nog goed is gekomen.
De vakken die ik nu volg zijn adolescentie psychologie, kinderpsychopathologie en ontwikkelingsstoornissen, sociale cognitie en een psychologie vak over stereotypes, vooroordelen minderheidservaring. Dit gaat vooral over de psychologische mechanismen achter racisme simpelweg gezegd.
Mijn weekindeling ziet er als volgt uit:
Op maandag en woensdag heb ik van 08:30-09:50 kinderpsychopathologie en ontwikkelingsstoornissen. Op dinsdag en donderdag van 11:30-12:50 heb ik adolescentiepsychologie. Hierna (dus ook op dinsdag en donderdag) heb ik van 13:00-14:20 psychologie van stereotypes en vooroordelen en vervolgens van 16:00-17:20 heb ik sociale cognitie. Dus een drukke dinsdag en donderdag, een vroege maandag en woensdag en vrijdag lekker vrij, dat is wel lekker.
Wat hier heel anders is dan in Nederland is de manier waarop de vakken worden gegeven. In Nederland heb je voor een vak vaak hoorcolleges en dan eventueel nog wat responsiecollege en soms nog een werkgroep. Hier worden de vakken echt op een middelbare schoolse manier gegeven. Je hebt dus twee keer per week 80 minuten les, zonder pauze, met ongeveer 40 mensen. Hoe de lessen worden vorm gegeven wisselt nogal per vak maar het ziet er ruwweg vaak hetzelfde uit.
Voor ieder vak zijn er een aantal punten te halen, bijvoorbeeld 200. Je kan een gedeelte van je punten krijgen door puur iedere les aanwezig te zijn. Vaak is er een presentatie die je moet geven of iets anders wat je moet doen in groepsverband en tenslotte heb je nog gewoon de examens. Ieder vak heeft in de 15 weken die ze duren meestal twee of drie examens. Ook heb ik bij twee vakken dat ik vaak een artikel moet lezen en hier vervolgens een samenvatting van moet maken en nog wat kritische opmerkingen over moet maken. Hier krijg je dus ook weer punten voor. Je mag per vak vaak maar een les missen en een opdracht missen (niet die grote groepsopdracht natuurlijk). Als je meer lessen mist of meer dan een samenvatting niet inlevert krijg je voor dat onderdeel dus minder punten. Uiteindelijk kom je dan op een total aantal punten uit en dit wordt dan omgezet in een eindcijfer, hier in Amerika alleen in een letter.

Sport

Zoals gezegd zijn er in de rec-center drie basketbalvelden. Ik heb hier al redelijk vaak gespeeld. Het niveau wisselt nogal. Vaak is het niveau op het eerste veld redelijk hoog, ongeveer mijn niveau. Het niveau op de andere velden is vaak wat lager. Hier ben ik dus redelijk vaak te vinden. Ik basketbal ongeveer 2-4x per week, het hangt er een beetje van af hoe druk ik het heb.
Naast de rec-center is er ook nog zoiets als intra-mural sports. Dit is een interne competitie voor verschillende sporten. Deze competities heb je op verschillende niveaus. Er is vaak een “vriendschappelijke” competitie, hier gaat het vooral om de lol. Het is hier dus ook verplicht om gemixte teams te hebben. Hiernaast is er ook een competitief niveau. Hier doe ik aan mee. Toen ik een keertje aan het basketballen was vroegen een paar mensen of ik in hun team wilde, dat leek me wel leuk. Dus ik heb afgelopen vrijdag (14 februari) mijn eerste wedstrijd gehad. Het was alleen een beetje jammer dat de tegenstander niet echt goed was. Met nog 5 minuten te spelen stonden we 70-12 voor. Toen besloot de scheidsrechter dat het wel mooi geweest was en om nog verdere vernedering te voorkomen maakte hij een eind aan de wedstrijd. Gelukkig zeiden mijn teamgenoten dat de rest van de teams wel beter zijn, dus dat we dan echt wedstrijden op een behoorlijk niveau spelen. Hier heb ik echt veel zin in.

Cultuur, wennen en irritatiefactortjes

Eigenlijk is Amerika niet zo heel anders dan Nederland. Het is gewoon allebei een westers land met ongeveer dezelfde cultuur. De grootste verschillen zijn eigenlijk hoe het leven op de campus gaat en is ingericht, hoe de vakken worden vorm gegeven en de taal. Mijn eerste anderhalve week vond ik echt alles geweldig, ik was echt in een soort roes, alles was gewoon leuk. Je ontmoet nieuwe mensen, je ziet dat er gewoon lekker veel basketbal wordt gespeeld, je kan naar de wedstrijden gaan van het basketbalteam, ijshockeyteam en nog veel meer. Helaas werd ik het weekend na de introductieweek nogal ziek, hoofdpijn, buikpijn, overal spierpijn, de hele tijd hoesten, kortom heel ziek. Je kan het culture-shock noemen, of alleen gewoon ziek, of beiden, maar toen voelde ik me gewoon nogal rot. Je vrienden die je al hebt gemaakt wensen je wel beterschap etc maar het is toch anders om hier ziek te zijn dan thuis. Je voelt je toch wel alleen dan. En op zo’n moment ga je ook alles missen van thuis: je vriendin, vrienden, familie, je eigen bed, je eigen kamer, alles. Na een week me ongeveer zo gevoeld te hebben (het ging wel steeds iets beter, maar nog wel gewoon ziek) ging het ‘t weekend daarna gelukkig al weer een stuk beter. Nu (2 weken later) heb ik het idee dat ik wel redelijk m’n draai gevonden heb. Je hebt een beetje je ritme (lessen volgen, studeren, basketballen en andere leuke dingen doen) en hoewel ik nog steeds wel dingen mis, heb ik er nu meer een berustend gevoel bij, ja ik mis het, maar ik ga alles en iedereen ook weer zien. Ik vond het toen ook wel moeilijk om te kunnen genieten van alles wat ik meemaakte. Nu gaat het dus ook meer samen, ja ik mis mensen, maar ik geniet nu ook met volle teugen van wat ik hier mee maak.
Verder wil ik ook nog even kwijt dat het hier nog steeds koud is. Vannacht heeft het weer gesneeuwd, m’n lippen zijn lekker gebarsten (ik ben alleen te lui om labello te kopen) en de temperatuur blijft steeds braaf onder nul. Vandaag (maandag) heeft het hier wel geregend, dus de temperatuur is boven nul geweest. Verder wordt er voor donderdag 14 graden voorspelt, dus ik ben benieuwd.
Wat wel alleen echt een (ander) irritatiefactortje is, is dat ze hier voor alles andere maten hebben, geen Celsius maar Fahrenheit (klinkt ook zo vies Duits), geen liters en milliliters maar ounces of gallons, geen meters en kilometers maar inches, feet en miles, geen kilo’s maar pounds ( en dan niet die mooie 500gram pond, nee 100kilo is 220 pond), andere stopcontacten (ik heb gelukkig wel drie tussenstukken, ik had er vier maar Zakir had er geen, en wel een nodig). Dit is bijzonder irritant als je wel je oplader ergens naar toe hebt meegenomen maar het tussenstuk vergeten bent. Die Amerikanen willen denk ik gewoon bijzonder zijn, en ik dat moet ik ze wel nageven, het is een hele bijzondere ervaring hier!